kepada puisi, kuminta sepi tak lirih.
kepada sunyi, kuminta luka tak perih.
bumi malah bernyanyi, ambilkan bulan bu, di pagi hari.
kupaksa diriku bangun tidur, terus mandi, menggosok gigi, agar boleh membantu ibu membersekan tempat tidurku.
kepada bantal dan guling, kugumamkan lagu, ambilkan ibu, untuk bulan kesiangan.
sepotong lingkaran terang masih terlelap di tempat tidurku, kelelahan, semalaman tak menemukan jalan pulang kepada ibu*
